Bindowanie to technika introligatorska, która sprawdzi się w zarówno w biurze, kancelarii, szkole, czy też domu. Polega ona na połączeniu ze sobą większej ilości dokumentów, w sposób estetyczny i trwały.
Wyróżniamy kilka rodzajów bindowania, w zależności od wyboru techniki. Dokumenty mogą być: klejone na grzbiecie bez potrzeby dziurkowania, wsuwane w okładkę kanałową i zaciskane, lub tradycyjnie dziurkowane i połączone przy pomocy bindownicy. Taka oprawa ułatwi nam przechowywanie dokumentów, jednocześnie chroniąc je przed uszkodzeniem. Wybierając metodę bindowania musimy wziąć pod uwagę ilość łączonych kartek, a także to jaki efekt końcowy chcemy osiągnąć.
Obecnie na rynku dostępna jest szeroka gama bindownic, z pewnością każdy znajdzie dla siebie urządzenie z odpowiednią do potrzeb techniką łączenia kartek. Poniżej przedstawiamy techniki bindowania.
Bindowanie plastikowe to obecnie najtańsza i najczęściej spotykana forma oprawy. Technika bindowania w tym przypadku polega na wykonaniu w każdym arkuszu otworów, następnie kartki łączone są za pomocą grzbietów plastikowych. Metoda ta jest trwała, choć w razie potrzeby istnieje możliwość wyciągania lub dodawania kolejnych stron. Aby całość wyglądała estetycznie, możemy wybrać dodatkowo okładki, które posiadają różne faktury, a także folie występujące w kilku kolorach. Łącznie dzięki tej metodzie możemy połączyć nawet 500 kartek dokumentów!
Zalety:
Wady:
Bindowanie spiralowe (zwane też zwojowym), polega na wkręceniu w przedziurkowane arkusze specjalnej spirali. Umożliwia ona obrót kartek o 360°, a także rozłożenie ich na płasko ułatwiając czytanie, czy kopiowanie. Przy wyborze tej techniki, trzeba zwrócić uwagę na to, że nie ma możliwości dodawania arkuszy tak jak w poprzedniej metodzie. Jest to możliwe tylko po odcięciu końca grzbietu. Niestety wiąże się to z koniecznością scalania dokumentu na nowo. Sposób łączenia kartek jest dość czasochłonny, a także mogący sprawiać nieco trudności. Jednorazowo możemy połączyć w ten sposób do 250 kartek, w zależności od wybranej średnicy spirali.
Zalety:
Wady:
Technika bindowania drutowego to łączenie przedziurkowanych arkuszy za pomocą metalowego grzbietu. Powstała oprawa jest bardzo trwała, jednak tak jak we wcześniejszej metodzie bindowania, nie mamy możliwości dodawania, czy też wyciągania arkuszy papieru. Możliwy jest również obrót stron o 360°. Idealnie sprawdzi się zarówno do scalania często przeglądanych dokumentów, portfolio, czy nawet kalendarzy. Za jednym razem możemy połączyć do 280 arkuszy.
Zalety:
Wady:
Bindowanie termiczne wymaga użycia specjalnej bindownicy. Za pomocą tej techniki wykonamy trwałe i bardzo eleganckie łączenie przypominające książkę. Ten sposób oprawy nie wymusza dziurkowania kartek. Łączenie nie wymaga używania żadnych dodatkowych grzbietów, wykonywane jest za pomocą tzw. kleju na gorąco. Wystarczy umieścić plik kartek w specjalnej termookładce, a następnie włożyć do nagrzanej termobindownicy, po chwili mamy gotową oprawę. Jednokrotnie jesteśmy w stanie połączyć do 500 kartek. Sam proces jest szybki i prosty, jednak nie mamy możliwości, wyciągania, czy też dodawania kartek.
Zalety:
Wady:
Bindowanie kanałowe to najczęściej wybierany sposób oprawy przez studentów. Zapewnia oprawianym dokumentom elegancki wygląd, dzięki zastosowaniu okładek skóropodobnych z możliwością ich personalizacji. Twarde okładki spina specjalna metalowa listwa zaciskowa umieszczona w grzbiecie, a maksymalna ilość jednorazowo łączonych arkuszy to aż 300 kartek! Oprawę kanałową możemy otwierać i bindować na nowo, a metalowy zacisk oraz twarda okładka pozwalają na trzymanie jej pionowo na półkach, bez obawy o zniszczenie.
Zalety:
Wady: